www.bestiario.com/mvcuc/d.php?id=290

DESDE EL LUCUS BAR QUE PASA POR CABARET AFRANCESADO. «Na sala a penas somos unhas vinte persoas. Está ben. Inda que acudir a estes sitios sexa estraño ás veces. Hai xente que vai só para lucirse cos amigos ó día seguinte, para dicir "fun ó ciclo de cine taiwanés e atopei reminiscencias das vangardas europeas de comezos dos anos corenta", e demais discursos deses. Sempre falan con datos rebuscados que de seguro preparan durante horas para despois soltalos ó pé da letra, sen se saltaren una vírgula, con datas estatísticas e todo.

Culturetas pedantes e aburridos. Os peores, os que levan a camisa abotoada ata arriba e visten calcetíns brancos con pantalón escuro. Se acudes a algunha das súas reunións en bares perdidos míranche por riba do ombreiro por se te involucras demasiado no seu gremio. Tásante. Escanéante coa mirada para logo decidiren se podes ser unha máis do grupo ou non. Ás veces está ben quedar logo da peli e escoitalos, calada, por rir un pouco.

Culturetas resabidos. A cultura non consiste niso. A cultura non é memorizarse os créditos para soletrealos de corrido como un painoso diante dos colegas: iso non é máis que mera interpretación. A cultura comeza na procura da comprensión ó próximo.

Diferencia de clases. Subversivos pequenoburgueses da nova era. A subversión deles consiste en contemplar a vida a través da ventá. Os culturetas que máis aborrezo son os de sexo masculino. Homes desesperados porque a muller non gañe na carreira cara o poder. Trintañeiros con complexo de Edipo que pasan as noites do sábado falando das ventaxas e desventaxas do réxime castrista detrás da barra dun bar, mentres se embebedan. Tamén os hai que fan pintadas pola rúa e recitan subidos a unha cadeira poemas enchidos de palabras obscenas; pensan que para seren bos escritores teñen que dicir barbaridades e non avergoñarse delas. Soñan con ser a voz dos que non teñen voz.

Ilusos. Perden o tempo en batallas que nin eles entenden porque non teñen con quen botar un bo polvo. Necesitan crer que teñen algo importante no que crer. Considéranse modernos, mais se unha muller practica o sexo libremente na primeira cita, táchanas de fulanas. E se elas pensan demasiado sempre argallarán un mellor argumento para superalas.

Mentes perversas. Fuman tabaco negro para sentírense máis progres e beben para emular a Bukowski. Mais temen vivir. Pasan as noites masturbándose ata quedaren exaustos, pensando nas tetas da heroína do cómic manga da semana, deixando as páxinas pegañentas xusto no mellor da historia. Cando cansan do onanismo escriben de madrugada. Enchen o cinseiro de cabichas e falan sobre conflictos de rúa que nunca viviron. Escriben sobre o lado escuro da vida, de madrugada, no escritorio vernizado do cuarto que ten as cortinas rosas bordadas ó redor pola mamá. Hai tamén un cadro con foto da primeira comuñón. E, dende aí, falan das veleidades das putas que nunca follaron. Pretenden ser a nova saga de escritores malditos.

Se Bukowski levantara a cabeza vomitaría por riba de todos eles».

Never Bukowski, en Cabaret Voltaire.

[Versión para imprimir] [Enviar]

Publicado el jueves, 19 de enero de 2006, a las 21 horas y 49 minutos


[1] Friki pride. Ninguén quere ser friki. Os frikis dan noxo.
Todos queren ser culturetas, gafaspasta. Os wannabe si que dan noxo :D

Noutro xénero de cousas, disque non hai que ser voz dos sin voz, senon darlle-la voz ós que non teñen voz, porque só eles poden decir o que queren.
Comentado por ifrit | 20/1/2006 01:11 | http://cinemafriki.bitacoras.com
[2] Palabras e palabros. A verdade, Ifrit, non gustei nunca dese término, como antes doutros. Non vou falar agora do qué pasa, tío, joder, de puta madre, colega, dabuten, tía, buen rollo, qué fuerte, joder, etecé, mais encontro que o uso dunha palabra ata a saciedade, ademáis de provocar unha perda de significado, revela unha pobreza da linguaxe da que tampouco gosto.

Non é ser pedante ou snob. Son o primeiro en garda-la pedra na man, en repetir palabras (máis, probablemente, non as que escoitei ou escoito repetidas tantas veces), en dicir moitos tacos (ata en facer crer que non teño avoa, lida esta parrafada ética-linguística-embiguista, cando non é certo: cando non é certo que non teño avoa, quería dicir).

Simplemente, paréceme estúpido que, sendo (nós) en teoría un estado, país, nación ou comunidade que, dun analfabetismo atroz, pasou a unha formación (sic) da súa cidadanía considerable, a xente utilice cincuenta (ás veces, cento cincuenta) palabras para comunicarse. E, o peor, qué iso quede guay, malote, qué buen rollo, ideal.

(Esa pretensión, con quince ou dezaoito anos, enténdoa).

Pensamos tamén que os outros son diferentes cando os diferentes somos nós (que, por exemplo, falamos co ce, como Mao manda, e non entro nos seseos de Cee ou das Tres Mil Viviendas). Penso, tamén, na riqueza do léxico que emprega calquer transeúnte que camiña polas rúas dunha cidade andina ou mexicana, apenas sabendo ler e deixándonos por repetidores da primeira cartilla de Rubio.

En fin, non gosto dese término, aínda que tal vez él tampouco goste de min.
Comentado por Matías Bruñulf | 20/1/2006 04:46
[3] Fonte de inspiración do altofalante.. ?
Comentado por MB | 20/1/2006 04:47
[4] MB for RAE president. Así se escribe, hombre.
Una de las cosas que más echo de menos de Europa es perderme los laberintos culturetas: nunca veré la película "Caché" de Haneke, entre otras.
En cambio me confronto con la testarudez china y con los auxiliares de tráfico y los miles y miles de centros comerciales que se tropiezan uno tras otro. Y me pregunto: dónde quedarán los cines?
Comentado por BV | 20/1/2006 12:33
[5] En los shoppings, al lado del Tío Mac. Qué, echando de menos la Filmoteca, supongo?
Comentado por Matías Bruñulf | 20/1/2006 15:07
[6] Hace tiempo que no había leído un post tan cierto...
Y gracias por el link ;)
Comentado por Chocoadicta | 20/1/2006 20:39
[7] Disculpe, Chocoadicta, estoy despistado... Qué link?
Comentado por Matías Bruñulf | 20/1/2006 20:58
[8] BV, no se pierde nada no viendo Hidden (Caché)...

Matías, creo que se refiere al de Cabaret Voltaire
Comentado por ifrit | 20/1/2006 21:44 | http://cinemafriki.bitacoras.com
[9] Sí, me imagino, pero... me sorprende y me encanta que estos cartagineses, en vez de estrujarse los sesos con Pessoa, se aventuren (es un decir, supongo) con Bukowski, usted mismo o servidor.

Outra vez o galego pro carallo: cualquier día pierdo la tiesta.

Haneke... Uhm... Debería comenzar polos brasileiros, porque dende Cidade de Deus e Estaçao, xa vai boa que non vexo nada deles.

Matías Bruñulf

P.S.- Presumo que a lista que lle vou a enviar será tolleita e bastante brava.
Comentado por MB | 20/1/2006 22:31
[10] .... este texto, sóame. ónde lín eu esto dos culturetas e tal? sóame un montón.
haneke é xenial e bukowski tamén. e o que diga o contrario aplícolle unha anguía eléctrica
Comentado por Desorde | 25/1/2006 01:38 | desorde.blogspot.com
[11] Creo que en Cabaret Voltaire, non?.
Comentado por Matías Bruñulf | 25/1/2006 03:21
[12] a autora son eu. a autora dese texto son eu, qué pasa?

ás veces abúrreme ler os comentarios de cabaret voltaire onde moit@s se cren co dereito de verquer verdades absolutas alá por onde pasan.

entón colguei este texto escrito hai moitos anos, na miña é poca adolescente, para ver qué reacción podía crear sobre os lectores.

nada máis.

mándovos un saúdo.
Comentado por s | 25/1/2006 21:09
[13] Gostei do texto. Non sei se o editei ben (e se non fora así, desculpa, mais só buscaba facilitar a súa lectura). Entendín que vostede ten un blog. Se fose así, deixe o enderezo, por favor.

Apertas.
Comentado por Matías Bruñulf | 25/1/2006 22:58
[14] Desenlace. aclarado... os CULTURETAS non se deron por aludidos: supoño que a ninguén lle gusta recoñecer que leva carpíns brancos e que non folla nunca. non sei Jareuguizar que opinará (il está casado). un bico Mrs. S., unha aperta Mr. Bruñulf.
Comentado por Desorde | 26/1/2006 14:41 | desorde@blogspot.com
[15] o enderezo. www.ocartafoldesilencios.blogspot.com
Comentado por s | 26/1/2006 18:18
[16] Obrigado. Xa o/a coñecía. Apertas.
Comentado por Matías Bruñulf | 26/1/2006 18:32






Ilustración de Toño Benavides
L M X J V S D
1 2 3 4 5 6
7 8 9 10 11 12 13
14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 25 26 27
28 29 30 31
  
  





Bitácoras de Bestiario.com:
Afectos Sonoros | Cómo vivir sin caviar | Diario de una tigresa
El mantenido | El ojo en la nuca | Fracasar no es fácil
La cuarta fotocopia | La guindilla | La trinchera cósmica
Letras enredadas | Luces de Babilonia| Mi vida como un chino



© Bestiario.com 2004
bestiario@bestiario.com

Un proyecto de TresTristesTigres